کشت بافت گیاهی عبارت است از تکنیکی برای تولید و تکثیر گیاه کامل از بخشهایی از سلول یا بافت گیاه.

 این نوع تکثیر مرسوم به تکثیر ریز ازدیادی است و با دو روش تولید گیاهک از طریق اندام زایی و جنین رویشی یا گیاهک زایی امکان پذیر است. در هر دو روش یک محیط آزمایشگاهی استریل و استفاده از هوای تصفیه شده الزامی است.

فوائد تکثیر خرما به روش کشت بافت عبارتند از :

ـ درختان خرمای حاصل از کشت بافت کاملاً شبیه به والدین (true to type  ) هستند

ـ امکان تولید انبوه نهال شبیه به گیاه مادری وجود دارد

ـ واریته های کمیاب خرما را می توان در مقیاس وسیع تولید نمود.

ـ تکثیر نخل خرما به روش کشت بافت را می توان در هرزمان و هر فصل انجام داد بنابراین تحت تأثیر شرایط فصلی قرار ندارد

ـ مدت زمان تولید نهال به حد قابل ملاحظه ای کاهش می یابد.

ـ امکان تکثیر ارقام ماده برتر و سالم ، واریته های مقاوم به بیماریهای و شوری و تنش های محیطی و هم چنین تولید انبوه پایه های نر پرگرده با ویژگی های متازنیایی مطلوب وجود دارد

ـ نهالهای کشت بافت دارای سیستم ریشه توسعه یافته هستند بنابراین درصد بقاء آنها در مزرعه بالاتر از 90 درصد است ضمن اینکه جهت استقرار در مزرعه به آب زیادی (برخلاف پاجوش) نیاز ندارند.

ـ نهالهای کشت بافتی در هر زمان از سال قابل کشت هستند

ـ هویت رقم نهال حاصل از کشت بافت مشخص و تضمین شده است

ـ انتقال نهال راحت تر و هزینه انتقال آن پایین است

ـ خطر انتشار آفات و بیماریهای نخل از یک منطقه به منطقه دیگر یا از یک کشور به کشور دیگر وجود ندارد و یا بسیار کم است .

ـ تولید باغهای یکدست از نظر ساختار ژنتیکی و ظاهری ، رشد سریع و ثمر دهی زود هنگام (3ـ2 سال زودتر نسبت به

پاجوش ) را می توان از مزایای کشت بافت نام برد.