فرآورده ها
خرما میوه ای است با ارزش غذائی بالا که به علت دارا بودن مواد قندی قابل توجه (حدود 70%) علاوه بر مصرف غذایی، در صنعت نیز موارد استفاده فراوان دارد. مصارف مختلف خرما در صنعت شامل شیره خرما، شهد خرما (عسل خرما )، قند مایع، سرکه خرما، الکل، عصاره نوشابه، کلمپه خرما، حلوای خرما، شکلات صبحانه خرما، چیپس ساده خرما، چیپس طعم دار خرما، لواشک خرما، خرما بریز، شکلات جامد خرما، سس، رب، ترشی، کمپوت، مارمالاد، مربا و خوراک دام می باشد و از هسته آن روغن کربن اکتیو، لوریل الکل، مواد موثر سطحی، پماد هسته خرما( برای رشد مژه ها) و از ضایعات آن در ترکیب خوراک دام و طیور و از برگ خرما در ساخت انواع ظروف بافتنی، حصیر و از تنه و چوب خرما در کارخانجات نئوپان سازی و کاغذ سازی و همین طور پوشش ساختمانها و پلها استفاده می کنند. خرما به عنوان غذای دوره بحران نظیر سیل، زلزله و جنگ و خشکسالی و همچنین به عنوان غذای اصلی قشر فقیر در مناطق محروم و به ویژه در کشورهای جهان سوم که با مشکلات سوءتغذیه و گرسنگی مواجه هستند، نقش مهمی را ایفا می کند. علاوه بر موارد فوق، خرما به دلیل ویژگی های منحصر به فرد نظیر مقاومت به خشکی و کم آبی، تحمل شرایط نا مساعد آب و خاک در زمره معدود گونه های گیاهی است که توانسته گسترش و اسکان انسان در سرزمین های گرم و لم یزرع دنیای قدیم را امکان پذیر سازد.
خرما و تاریخچه آن:
درخت خرما یا نخل یکی از مقدس ترین و قدیمی ترین درختان میوه شناخته شده برای انسان است. به گونه ای که نام این میوه 42 بار در قرآن مجید تکرار شده است و مسلمانان آن را از میوه های بهشتی می دانند. در دیانت مسیح برگ خرما سمبل و نشانه شهادت و روح شهدایی است که در راه دیانت حضرت مسیح جان باخته اند. یک ضرب‌المثل عربی هم می‌گوید: «خواص درخت خرما به اندازه روزهای سال است.»
پیدایش درخت خرما در جهان از دوران دوم زمین شناسی آغاز شده؛ اما زمان پی بردن انسان به ارزش غذائی خرما و کاشت درخت آن به شش هزار سال پیش از میلاد می رسد. مبداء اصلی این گیاه بدرستی مشخص نیست. بعضی از دانشمندان مبداء اصلی آن را در آسیا و کرانه های خلیج فارس و گروهی دیگر زیست گاه اصلی خرما را شمال آفریقا یا شبه قاره هند می دانند. بر اساس شواهد باستان شناسی قدمت کشت نخل خرما در ایران به بیش از شش هزار سال می رسد. در حال حاضر خرما در هر پنج قاره دنیا و در34 کشور کشت و مورد بهره برداری قرار گرفته است.
